Strona główna

Poradnik podróżnego

O takim ranku, od lat i wszędzie,
Wędrowcy progi domów żegnają
I w uświęconym, starym obrzędzie
Mędrców z fajkami głosów słuchają:

„Skarbami wspomnień otul ramiona,
Jak kompas w serce weź oczy matki.
Gdzie bujna kępa rośnie zielona,
Kij swój wędrowcze odłóż i zatknij.

Rozpal ognisko, chroń je od burzy
I ciepło otocz mądrym kamieniem.
Gry srogi wicher błękit zachmurzy,
Ogrzej dwa serca ciepłym płomieniem.

Jeżeli mglisty krąg słońce ściśnie,
Ściągnie łez deszcze i niepogodę – wytrwaj,
Po nocy promień rozbłyśnie
I szczęście złote zdarzy w nagrodę.

Po nocy ciemnej nie wędruj z nikim,
W gęstwinie usta trzymaj zamknięte.
Byś nie pobłądził w ostępie dzikim,
Ślady do domu oznacz jak święte.

Patrz co dzień w gwiazdy, jak mlecznym traktem
Śmiało wędrują w tajemnym celu.
Z nimi się zbrataj – odwiecznym światłem
Cię poprowadzą. Idź, Przyjacielu!”

Violetta Tarnowska