Wybieramy Patrona naszej szkoły

Powoli zmierzamy do połowy trzeciego roku pracy nowej placówki, jaką jest Zachodniopomorskie Centrum Edukacji Morskiej i Politechnicznej. Szkoła połączyła różne placówki posiadające bogate tradycje. My te tradycje musimy budować od nowa.

Bardzo ważnym elementem w życiu szkoły jest patron.  Osoba, która wpisuje się swoim życiem w wartości jakie promuje szkoła. Zawsze wybór patrona jest bardzo trudny. Dlatego też chcemy, aby decyzję ta tak ważna w życiu szkoły podjęli zarówno nauczyciele, uczniowie jak i ich rodzice. 

Zespół ds. wyboru imienia patrona szkoły przygotował kilka propozycji. Poniżej umieszczamy sylwetki osób które wybraliśmy. Do końca listopada na naszej stronie www jak i profilu na Facebooku trwać będzie sondaż. Prosimy bardzo o zapoznanie się z naszymi propozycjami i wyrażenie swojej opinii w głosowaniu tajnym , które odbędzie się w dniu 19 lutego 2015r. od godziny 7.50 w auli szkolnej. 

	Leszek Kołakowski - filozof zajmujący się głównie historią filozofii, historią idei politycznych oraz filozofią religii, eseista, publicysta i prozaik.  Do 1966 roku był jednym z najbardziej znanych ideologów marksizmu, członkiem PZPR od 1947 do 1966 roku, współtwórcą warszawskiej szkoły historyków idei. W 1966 roku odebrano mu katedrę i usunięto z PZPR za zbyt radykalną krytykę władz i odchodzenie w nauczaniu studentów od oficjalnego kanonu marksizmu (m.in. za wystąpienie z okazji 10. rocznicy „Październikowej Odwilży”). W 1968, za udział w Wydarzeniach Marcowych, odebrano mu prawo wykładania i publikowania, co zmusiło go do emigracji. Po krótkim pobycie w Paryżu Profesor Kołakowski osiadł ostatecznie w Anglii, gdzie zmarł w lipcu 2009 r. Jego słynny esej "Tezy o nadziei i beznadziejności", opublikowany w paryskiej „Kulturze” w 1971, stworzył intelektualny fundament dla strategii opozycji antykomunistycznej, inspirując powstanie KOR-u i Uniwersytetu Latającego. W latach 1977-1980 Profesor był oficjalnym przedstawicielem KOR-u za granicą i odpowiadał za kontakty między środowiskiem KOR-u i emigracją. W Anglii Profesor Kołakowski na stałe związał się z Uniwersytetem Oksfordzkim, gdzie w latach 1972–1991 był wykładowcą w All Souls College, a po przejściu na emeryturę przyznano mu tytuł Honorary Member of Staff. Oprócz tego wykładał m.in. w Yale University, Univeristy of New Heaven, Berkeley University, oraz Chicago University, gdzie otrzymał oficjalną pozycję visiting profesor. W 1991 został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem Fundacji im. Stefana Batorego oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Profesor Leszek Kołakowski został pierwszym laureatem nagrody im. Johna Klugego, przyznawanej przez Bibliotekę Kongresu Stanów Zjednoczonych. Nagroda, nazywana amerykańskim Noblem, jest przyznawana za osiągnięcia w naukach humanistycznych.
	Józef Konrad Korzeniowski - urodził się 3 grudnia 1857 r. w Berdyczowie na Ukrainie. Właściwie nazywał się Józef Teodor Konrad, ale używał tylko trzeciego imienia. Ojciec był poetą, dramatopisarzem oraz działaczem niepodległościowym. Za swoją działalność został w 1861 r. aresztowany i zesłany wraz z żoną w głąb Cesarstwa Rosyjskiego.  W Krakowie, a potem ponownie po śmierci ojca w 1869 r. we Lwowie, mieszkał mały Konrad. W miastach tych się uczył. 13 października 1874 r. Konrad wyjechał z Polski do Francji, by zostać marynarzem. Po czterech latach służby w marynarce francuskiej zaciągnął się na statek angielski i od tej pory służył w brytyjskiej marynarce handlowej, pokonując kolejne szczeble kariery. W 1886 r. otrzymał dyplom kapitański oraz obywatelstwo brytyjskie. Od tej pory pływał głównie na żaglowcach. Rzadko udawało mu się otrzymywać stanowisko zgodne z kwalifikacjami. Tylko raz był dowódcą statku.  W 1890 r. udał się do Kongo belgijskiego, ponieważ zaproponowano mu tam posadę dowódcy parowca rzecznego. Niestety po kilku miesiącach poważnie podupadł na zdrowiu i musiał wrócić do Anglii.Po raz ostatni służył na statku na początku 1894 r. Niedługo później zmarł jego wuj (ten, który się nim opiekował). Pieniądze ze spadku pozwoliły mu osiągnąć niezależność materialną. Mając zabezpieczoną przyszłość postanowił spróbować swoich sił w pisarstwie. Pierwszą powieść, "Szaleństwo Almayera", wydał w r. 1895 pod pseudonimem "Joseph Conrad".
	Antoni Ledóchowski -  właśc. Antoni hr. Halka-Ledóchowski, pseud. "Antoś", "Ledóch", "Dziadek" herbu Szaława (ur. 13 czerwca 1895 roku na Morawach, zm. 22 sierpnia 1972 w Szczecinie) – oficer austriackiej i polskiej marynarki wojennej (kapitan marynarki) i handlowej (kapitan żeglugi wielkiej); nestor polskiego szkolnictwa morskiego, wykładowca w szkołach morskich w Tczewie, Gdyni i Szczecinie.Jeden z pierwszych wykładowców Szkoły Morskiej w Tczewie. Wykładał matematykę, dewiację magnetyczną kompasów, astronomię i locję. Od 1930 do 1939 pracował w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni. Po wybuchu II wojny światowej został na krótko aresztowany, a następnie osiadł w Krakowie, gdzie pracował jako urzędnik. Po przeniesieniu się wraz z m.in. kpt. Maciejewiczem do Szczecina zorganizował tu wydział nawigacyjny otwartej 1 stycznia 1947 Państwowej Szkoły Morskiej. W 1953 roku ze względu na pochodzenie zmuszony został do przeniesienia się do pracy w szczecińskim urzędzie morskim. Od 1958 pracował w PŻM. W 1963 roku powrócił do pracy w szkolnictwie morskim jako wykładowca astronawigacji w Państwowej Szkole Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie, gdzie pracował do przejścia na emeryturę w 1965 roku. Ledóchowski był autorem m.in. pierwszych w niepodległej Polsce podręczników do nawigacji: „Astronomia żeglarska” (1928), „Tablice nawigacyjne” (1933), „Kurs nawigacji” (1942), „Astronawigacja”, „Dewiacja kompasu”. Zmarł w 22 sierpnia 1972 i został pochowany w kwaterze zasłużonych szczecińskiego Cmentarza Centralnego.
	Witold Pilecki - bohater o najodważniejszej karcie z całej II wojny światowej.   Człowiek, który całym swoim życiem ukazał, że nie istnieją granice  odwagi i poświęcenia.  Jako siedemnastolatek uczestniczył w   samoobronie wileńskiej podczas pierwszej wojny światowej. W 1918 roku wstąpił jako ochotnik do powstającego Wojska Polskiego, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, pod dowództwem generała Żeligowskiego zajmował Wilno. W kampanii wrześniowej (1939) bił się w składzie Armii "Prusy". W listopadzie współtworzył Tajną Armię Polską, w której pełnił funkcję Szefa Sztabu. 19 września 1940 roku dostał się naumyślnie i za zgodą swego dowództwa w ręce niemieckie, podczas łapanki na warszawskim Żoliborzu. Chciał przedostać się do KL Auschwitz, jako wolontariusz ruchu oporu, dla wybadania sytuacji w obozie, oraz stworzenia komórek podziemia. Trafił do Auschwitz. Jeszcze w 1940 roku utworzył na terenie obozu zalążki Związku Organizacji Wojskowej. Począwszy od października 1940 przesyłał regularne meldunki do Warszawy, do komendy Związku Walki Zbrojnej. Meldunki te stanowiły jedno z podstawowych źródeł informacji o Zagładzie, które polskie podziemie przekazywało do rządów wolnych państw. W obliczu nowej fali represji, w obawie o zdekonspirowanie, jak i uznawszy, że wypełnił w olbrzymiej mierze cele, które sobie postawił, Witold Pilecki zbiegł z obozu 27 kwietnia 1943 roku wraz z dokumentami wykradzionymi Niemcom. Złożył wówczas obszerny raport, który także stał się podstawą informacji przekazanych przez polskie podziemie do Londynu. Rozpoczął działalność w konspiracji państwowej, został włączony do tajnej grupy przygotowującej w największej tajemnicy założenia struktury "Nie" - przyszłego oporu, na wypadek gdyby Polska z okupacji niemieckiej dostała się pod okupację sowiecką. W Powstaniu Warszawskim (1944) walczył nie ujawniając z początku swego stopnia wojskowego - jako strzelec, następnie dowodził 2 kompanią I batalionu Zgrupowania Chrobry II na odcinku Al. Jerozolimskich u wylotu ul. Żelaznej.  Po wojnie, w 1948 roku Witold Pilecki został skazany przez komunistyczne sądy polskie za rzekome szpiegostwo na karę śmierci. Premier Cyrankiewicz (były więzień Auschwitz, współtwórca lewicowego ruchu oporu w obozie) odmówił potwierdzenia w sądzie, że Pilecki był twórcą konspiracji w KL Auschwitz, a także nie poprał prośby o jego ułaskawienie. Bohater Auschwitz i Powstania Warszawskiego, człowiek stanowiący heroiczny przykład oporu wobec Niemców i bolszewików został rozstrzelany przez rodaków - komunistów w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, w dniu 25 maja 1948 roku. Pozostawił żonę i dwójkę dzieci. Jego nazwisko trafiło na listę najbardziej ocenzurowanych ludzi przez reżim komunistyczny w Polsce. Na pół wieku bodaj największy bohater II wojny światowej zniknął z książek, gazet i programów szkolnych.  Instytut Pamięci Narodowej wraz z Muzeum Woli Oddziałem Muzeum Historycznego m.st. Warszawy i Dolnośląską Inicjatywą Historyczną uruchomił tematyczną stronę internetową na temat Naszego Patron Rotmistrza Witolda Pileckiego www.pilecki.ipn.gov.pl.
	gen. Mariusz Zaruski-  był człowiekiem licznych talentów oraz wielkich dokonań; pionier żeglarstwa i wychowania morskiego, oficer polski, wybitny taternik. Postać niezwykła – fotografik, malarz, poeta i prozaik. Marynarz, żeglarz i podróżnik. Konspirator, zesłaniec, legionista, ułan, wreszcie generał Wojska Polskiego i adiutant Prezydenta RP. Taternik, grotołaz, ratownik, instruktor i popularyzator narciarstwa i turystyki górskiej. Założyciel Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Instruktor harcerski ZHP i wychowawca młodzieży. Przez całe życie poświęcał się intensywnej działalności państwowej i społecznej. Również przez całe życie intensywnie ćwiczył, zachowując wysportowaną sylwetkę do późnej starości.

• « poprz.
• nast. »